Αναρτήθηκε τη Δευτέρα 30 Μαρτίου στον ιστότοπο του Τ.Σ.Α.Υ ο τρόπος ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών εισφορών.

Σας ενημερώνουμε ότι από την 21/3/2015, ημερομηνία δημοσίευσης του ν.4321/2015, ισχύει η ρύθμιση βάσει της οποίας μπορούν να ρυθμιστούν ληξιπρόθεσμες οφειλές φυσικών και νομικών προσώπων.

Βάσει του άρθρου 28 του ν.4321/2015 και της Υ.Α. Β7/11798/596/24-3-2015 είναι δυνατή η ρύθμιση ως εξής:

Πριν από λίγα λεπτά καταβλήθηκε το ποσό που αφορά τις συνταγές ΕΟΠΥΥ μηνός Δεκεμβρίου στους δικαιούχους φαρμακοποιούς μέσω ΔΙΑΣ.

Υπάρχει μια έντονη φημολογία για πιθανότητα καθυστέρησης πληρωμής τους επόμενους 2-3 μήνες,οπότε καλύτερα θα ήταν να είστε προσεκτικοί με τις αγορές-επιταγές σας.

Αναρτήθηκε πριν από λίγο στη Διαύγεια το ποσό της φαρμακευτικής δαπάνης που αντιστοιχεί στην πληρωμή των συνταγών φαρμακείων του περασμένου Δεκεμβρίου (160 εκατομμύρια ευρώ).

H πληρωμή θα γίνει την Παρασκευή 27/3 (το πιθανότερο) ή την Δευτέρα 30/3.

Δείτε την απόφαση :

Έχω την τιμή να ασκώ το επάγγελμα σε μία πόλη περίπου 60.000 κατοίκων, όπου η έννοια της λέξης «διευρυμένο» ή «ελεύθερο ωράριο» φαρμακείου, είναι μέχρι και σήμερα - αν όχι άγνωστη - μη αποδεκτή στην εφαρμογή της, από το σύνολο των συναδέλφων της Κομοτηνής.

Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς την κοινωνικοπολιτισμική και θρησκευτική ποικιλοχρωμία που παρουσιάζει η πόλη μας, πραγμα το οποίο θα μπορούσε από μόνο του να δημιουργήσει την ανάγκη προσαρμογής και επαγγελματικής συμβατότητας με τους ρυθμούς της ζωής των κατοίκων της, γίνεται αντιληπτό, οτι τίποτα μέχρι σήμερα δε στάθηκε ικανό να αποπροσανατολίσει τα κοινά επαγγελματικά συμφέροντα των φαρμακοποιών της πόλης μας, παρ' όλο που κάποιοι προσπάθησαν να επενδύσουν στη διχόνοια, την ομαδοποίηση και την πόλωση του παρελθόντος για να αποκομίσουν συνδικαλιστικά οφέλη.

Ακόμα όμως και σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου η οικονομική επένδυση συναδέλφων στήριξε την εξέλιξη του σύγχρονου φαρμακείου με καθαρά επιχειρηματική προσέγγιση και που πολύ εύκολα θα μπορούσε να διαταράξει και στον τόπο μου το θεσμικό του ρόλο μέσα από το ξεχαρβάλωμα του ωράριου λειτουργίας, βρίσκοντας άλλοθι τόσο στο νόμο Λοβέρδου όσο και σε αυτόν του Γεωργιάδη, κάτι τέτοιο δε συνέβη. Και δε συνέβη γιατί τα ερωτήματα αλλά και οι προβληματισμοί που προέκυψαν, είχαν ρεαλιστική προσέγγιση και ως τέτοια απαντήθηκαν, με γνώμονα τη συναδελφικότητα, την αλληλεγγύη και το συμβιβασμό, ο οποίος ανταπέδωσε στην πράξη τη μέγιστη αναδιανομή του βιοποριστικού οφέλους που πηγάζει μέσα από το ισότιμα κατανεμημένο ωράριο λειτουργίας και αυτό των εφημεριών.

Εδώ βέβαια δε μιλάμε για ίσες ευκαιρίες αλλά για μία ισότητα η οποία ενθαρρύνει το χρήσιμο ανταγωνισμό. Τελικά ορισμένα πράγματα δεν είναι δα και τόσο δύσκολα όταν το συλλογικό όφελος εκτοπίζει την ατομική αλαζονεία. Αρκεί να υπάρχει κατανόηση, θέληση και προσπάθεια. Θεωρώ οτι η περίπτωση των φαρμακείων της Κομοτηνής θα μπορούσε να αποτελέσει πεδίο έρευνας και πειραματισμού για άλλες επαρχιακές πόλεις όπου το 40ωρο εβδομαδιαίο φάνταζε - μέχρι πρότινος – όνειρο απατηλό στη σημερινή πραγματικότητα έτσι όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από εμάς του ίδιους πρωτίστως.

Υπάρχουν βέβαια και άλλες περιπτώσεις, παράδειγμα της Καρδίτσας, η οποία υπήρξε από τις πρώτες επαρχιακές πόλεις που βίωσε την αδικία του διευρυμένου ωραρίου, εκεί όπου δυστυχώς ούτε ο διάλογος ευδοκίμησε, ούτε οι νομικές ενέργειες των συναδέλφων συνδικαλιστών κατάφεραν να δικαιωθούν στην προσπάθεια τους να προστατεύσουν το συμφέρον των φαρμακείων του τόπου τους.

Τα πράγματα όμως είναι πολυ διαφορετικά όταν μιλάμε για τα φαρμακεία των Αθηνών. Από τον καιρό ακόμα που η συνταγή του ΟΓΑ για τους Αθηναίους συναδέλφους σήμαινε ό,τι και η συνταγή του ΤΣΜΕΔΕ σε όγκο συνταγογράφησης για την επαρχία, μέχρι και την εποχή που τα χρέη του ΟΠΑΔ αποδεκάτισαν τα αποθεματικά πολλών Αθηναίων συναδέλφων και σε συνδυασμό με τη στάση πληρωμών του ΕΟΠΥΥ, οδήγησαν σε απόγνωση τους φαρμακοποιούς του κέντρου σε σχέση με αυτούς της επαρχίας, οι οποίοι αναλογικά βρέθηκαν λιγότερο εκτεθειμένοι στο χρέος.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως τα προβλήματα του κέντρου σε όλες τους τις διαστάσεις και δεν μπορώ να τα παραβλέψω. Όπως επίσης, δεν μπορώ να μην επαναφέρω στη μνήμη μας το μοναχικό αγώνα της Αθήνας, ο οποίος απέτρεψε τα χείριστα για τον κλάδο εκείνες τις μαύρες εποχές των αναστολών, όταν όχι μόνο η επαρχία - με εξαίρεση την Αχαϊα - αλλά και ο Πειραιάς με τη σειρά του την εγκατέλειπε.

Είναι απίσης αντιληπτό, οτι οι ακραίου βαθμού επενδυτικές ανισότητες και η χαρακτηριστική διεύρυνση της οικονομικής διαστρωμάτωσης των συναδέλφων του κέντρου, καθιστούν τα συμφέροντα ισχυρά, αλληλοσυγκρουόμενα και στην πλειοψηφία τους μη διαχειρίσιμα από τη διοίκηση του ΦΣΑ. Άραγε φταίει το ΔΣ του ΦΣΑ γι αυτό; Επιμένω να πιστεύω πως όχι. Οφείλει όμως η συντριπτική πλειοψηφία των Αθηναίων συναδέλφων, να αναμετρηθεί με το πρόσφατο παρελθόν της που την πλήγωσε, λαμβάνοντας δεσμευτικές για το σύλλογό της αποφάσεις, εξανεμίζοντας την ισχύ της μικρής αυτής μάζας που σήμερα παρουσιάζεται άμοιρη ευθυνών και η οποία εκμεταλλευόμενη το «μνημονιακό» πολιτικό σύστημα, επένδυσε στην «κονόμα», τον αλληλοσπαραγμό και τη συναδελφική αλληλοεξόντωση, μέσα από το θεσμικό έκτρωμα του διευρυμένου και ελεύθερου ωραρίου, μέσα από την απορρύθμιση των αργιών και τη μετατροπή του Σαββάτου σε εργάσιμη για τα φαρμακεία ημέρα, μέσα από την κατάργηση του ίδιου του συνδικαλισμού και συνεπώς του δικαιώματος να διεκδικούμε και να κινητοποιούμαστε μαζικά και συλλογικά.

Σε αυτό το σημείο, η ΓΣ του ΠΦΣ στις 28/3, έχει τον πρώτο λόγο. Μακρυά από πολιτικές «βιτρίνες», μικροσυνδικαλιστικές σκοπιμότητες και παραταξιακές αγκυλώσεις διαφορετικής, αλλά ίδιας ρητορικής ως προς την ουσία, οφείλει να επιλέξει ανάμεσα στην ομοιογένεια και την ομογενοποίηση. Η ΓΣ του Σώματος των φαρμακοποιών της χώρας, μετά και τη δέσμευση – όπως μέχρι στιγμής φαίνεται – της νέας κυβέρνησης και του νέου Υπουργού Υγείας απέναντι στο ΔΣ του ΠΦΣ όσον αφορά τη θεσμοθέτηση ενός Πανελλαδικού ρυθμισμένου ωραρίου που θα διέπει τη λειτουργία του ελληνικού φαρμακείου, οφείλει να επιλέξει ανάμεσα:

α) στην ολική εκρίζωση του σημερινού ωραρίου και την επαναφορά και καθιέρωση του προ μνημονιακού 5μερου-40ωρου, με συζήτηση και απόφαση μόνο επάνω στο ποσοστό των εφημερευόντων φαρμακείων του Σαββάτου, το οποίο θα ρυθμίζεται από τα Πρωτοβάθμια όργανα, είτε,

β) σε οποιαδήποτε άλλη πρόταση, η οποία θα εμπεριέχει περισσότερες είτε ώρες, είτε ημέρες ακόμα και με το πρόσχημα της ελαστικότητας του «έως», η οποία θα εξυπηρετεί όχι μόνο τη συνέχιση του κανιβαλιστικού ωραρίου παραχωρώντας την ελάχιστη ωφελιμότητα που θα μπορούσαν να αποκομίσουν οι θιασιώτες του, αλλά θα δημιουργούσε εκ των πραγμάτων νέα δεδομένα και προκλήσεις, κατασπαράζοντας και επίσημα, με δική μας βούληση την ημέρα της αργίας του Σαββάτου.

Χρόνος υπάρχει μέχρι τις 28/3. Οφείλουμε μέχρι τότε ως συνδικαλιστικό σώμα, είτε να ενισχύσουμε, είτε να επαναπροσδιορίσουμε τις θέσεις μας ακόμα και αν αυτές χαρακτηρίστηκαν δεσμευτικές στο παρελθόν, παρ' ολ' αυτά όμως διατυπώθηκαν απέναντι σε ένα τελείως διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον αρνητισμού για τον κλάδο, οι παρεμβάσεις του οποίου εξελίχθηκαν σε εφιάλτη για το μικρομεσαίο ελληνικό φαρμακείο. Αυτό που υπερασπίζεται ο νέος ΠΦΣ και που πρέπει για μία ακόμη αφορά να το αποδείξει.

Χαλιγιάννης Ηλίας

Ταμίας ΠΦΣ

Πηγή farmakopoioi

Εκπαιδευτικό σεμινάριο με θέμα «Πρώτες βοήθειες»,διοργανώνει ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Ευβοίας την Δευτέρα 23 Μαρτίου στις 16:45 μ.μ στο εργατικό κέντρο Αλιβερίου,με ομιλήτρια την Σοφία Χονδρογιάννη -Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής και πιστοποιημένης εκπαιδεύτριας Πρώτων Βοηθείων από 5 επίσημους φορείς.

Η υλοποίηση της συγκεκριμένης δράσης αποσκοπεί στην ενημέρωση και την εκπαίδευση των μελών(Φαρμακοποιών και Φαρμακουπαλλήλων) του συλλόγου.

Η παρουσία σας,θα μας τιμήσει ιδιαίτερα.

Τιμή Συμμετοχής 5 ευρώ.